به نقل از «اقتصاد آنلاین»

۲۴ ساعت نخوابیدن چه بلایی سرمان می آورد؟

تاریخ انتشار: ۲۷ شهریور ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۰۴۲۱۶۷

عوارض نخوابیدن ؛ اگه یه روز نخوابیم چی میشه ؟ خواب خوب و راحت شبانه با ۱۰ نکته‌ای که باید بدانید چه‌مدت می‌توان بیدار ماند؟ کمبود خواب چیست؟ آیا کمبود خواب باعث مرگ هم می‌شود؟ اگر ۲۴ ساعت نخوابیم چه می‌شود اگر ۴۸ ساعت نخوابیم چه می‌شود اگر ۷۲ ساعت نخوابیم چه می‌شود پیامدهای کوتاه‌مدت کمبود خواب پیامدهای بلندمدت کمبود خواب هر فردی به چقدر خواب نیاز دارد؟ نکته‌های عمومی دربارهٔ بهداشت خواب خلاصه عوارض نخوابیدن ؛ اگه یه روز نخوابیم چی میشه ؟

به گزارش اقتصاد آنلاین، متخصصان توصیه کرده‌اند که بزرگسالان ۱۸ تا ۶۰ ساله، هر شب حداقل ۷ ساعت بخوابند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

این در حالی است که بنابر تحقیقات انجام شده، ۳۵ درصد از بزرگ‌سالان خواب کافی ندارند.

خواب خوب و راحت شبانه با ۱۰ نکته‌ای که باید بدانید

کسانی که می‌خواهند طبق توصیهٔ متخصصان عمل کنند، نباید بیش از ۱۷ ساعت در روز بیدار باشند. آن‌هایی که بیش از این مدت بیدار می‌مانند، دچار عوارض کمبود خواب می‌شوند. در این مقاله به شما می‌گوییم هر فردی چه‌مدت می‌تواند بیدار بماند و عوارض کمبود خواب طی ۷۲ ساعت را هم مرور می‌کنیم. دربارهٔ عوارض کوتاه‌مدت و بلندمدت کمبود خواب، مقدار خواب موردنیاز هر فرد و بهداشت خواب هم مطالبی بیان می‌کنیم.

چه‌مدت می‌توان بیدار ماند؟

مقدار خواب برای افراد مختلف، فرق می‌کند، و به سن‌وسال فرد بستگی دارد. برای مثال، نوزادان تقریبا دوبرابر بزرگ‌سالان به خواب احتیاج دارند. با این حال هنوز مشخص نیست انسان چه‌مدت می‌تواند بدون خواب سر کند. بنابر تحقیقی که در سال ۲۰۱۰ انجام شده، رکورد جهانی نخوابیدن، ۲۶۶ ساعت است، کمی بیشتر از ۱۱ روز.

معروف‌ترین تجربهٔ کمبود خواب، در سال ۱۹۶۴ اتفاق افتاد. در این سال، یک دانش‌آموز دبیرستانی به‌نام رندی گاردنر (Randy Gardner) توانست ۲۶۴ ساعت بیدار بماند. در اواخر روز یازدهم، گاردنر دچار پارانوئید شد و شروع به هذیان گفتن کرد. گزارش‌ها حاکی از آن هستند که وی بدون اینکه دچار عوارض بلندمدت جسمی یا روحی شود، بهبود یافت.

کمبود خواب چیست؟

کمبود خواب یا محرومیت از خواب زمانی روی می‌دهد که فرد کمتر از زمان موردنیاز بدنش، می‌خوابد. آثار کمبود خواب در هر فردی فرق دارد. بچه‌ها و نوجوان‌ها بیشتر از بزرگ‌سال‌ها به خواب نیاز دارند، چون مغز و بدن آن‌ها هنوز در حال رشد است. به همین خاطر، آثار کمبود خواب در بچه‌ها ممکن است شدیدتر باشد یا بیشتر طول بکشد.

عوارض عمومی کمبود خواب در بزرگ‌سالان عبارت‌اند از:

خستگی و خواب آلودگی طی روز؛

مشکل در تمرکز، هوشیاری و حافظه؛

کاهش تعادل؛

تحریک‌پذیری؛

افزایش اشتها؛

تغییر خلق‌وخو.

کمبود خواب مزمن یا طولانی‌مدت، می‌تواند ریسک دچار شدن به بیماری‌هایی همچون چاقی مفرط، دیابت و بیماری قلبی را هم افزایش بدهد.

آیا کمبود خواب باعث مرگ هم می‌شود؟

کمبود خواب در بعضی شرایط کشنده است. برای مثال، کمبود خواب می‌تواند ریسک تصادف‌های خطرناک را افزایش بدهد. آمار حاکی از آن هستند که طی سال ۲۰۱۵ میلادی فقط در ایالات متحده، ۹۰ هزار تصادف به‌علت خواب‌آلودگی راننده‌ها اتفاق افتادند. طی سال ۲۰۱۷ هم خواب‌آلودگی هنگام رانندگی، جان ۷۹۵ نفر را در این کشور گرفته است.

اختلال خواب بسیار نادری به‌نام بی‌خوابی خانوادگی مرگ‌آور (Fatal Familial Insomnia) هم وجود دارد که می‌تواند منجر به مرگ شود. بی‌خوابی خانوادگی مرگ‌آور، بیماری ارثی است که به‌خاطر جهش در ژن تولیدکنندهٔ پروتئین پریون (PRNP) ایجاد می‌شود. این ژن جهش‌یافته، پریون‌های تاشده‌ای تولید می‌کند که در تالاموس انباشته می‌شوند، یعنی همان قسمتی از مغز که خواب را تنظیم می‌کند.

علامت‌های بی‌خوابی خانوادگی مرگ‌آور، معمولا در اواسط میان‌سالی ظاهر می‌شوند و عبارت‌اند از:

بی‌خوابی ملایمی که به‌تدریج بدتر می‌شود؛

کاهش وزن؛

کاهش اشتها؛

تغییر در دمای بدن؛

زوال عقل با روند رشد سریع.

در حال حاضر هیچ‌گونه درمانی برای این بیماری وجود ندارد، و معمولا طی ۱۲ تا ۱۸ ماه از بروز نخستین نشانه‌ها، فرد مبتلا می‌میرد.

اگر ۲۴ ساعت نخوابیم چه می‌شود

آثار کمبود خواب در بیشتر افراد پس از ۲۴ ساعت بروز می‌یابد. متخصصان معتقدند که بیدار ماندن به‌مدت ۲۴ ساعت، مانند داشتن ۰٫۱۰ درصد میزان الکل خون (BAC) است. در کشور آمریکا رانندگی با ۰٫۰۸ درصد یا بیشتر از آن میزان الکل خون، غیرقانونی است.

۲۴ ساعت بی‌خوابی می‌تواند پیامدهای زیر را به‌دنبال داشته باشد:

خواب‌آلودگی؛

تحریک‌پذیری؛

مشکل در تمرکز و به‌یادآوری؛

کاهش تعادل؛

اختلال در تصمیم‌گیری؛

مشکل در حافظهٔ کوتاه‌مدت؛

افزایش سطح هورمون‌های استرس، مانند کورتیزول و آدرنالین؛

افزایش سطح قند خون؛

خطر ایجاد تصادف‌های مختلف؛

تنش عضلانی.

خیلی از این پیامدها به این خاطر روی می‌دهند که مغز تلاش می‌کند با ورود به وضعیتی که پزشک‌ها آن را «خواب موضعی» می‌نامند، انرژی ذخیره کند. در حالت خواب موضعی، بدن به‌طور موقت نورون‌ها را در بعضی قسمت‌های مغز خاموش می‌کند، و در بعضی دیگر آن‌ها را فعال نگه می‌دارد. کسانی که وارد حالت خواب موضعی شده‌اند، به‌ظاهر کاملا بیدار هستند، اما توانایی آن‌ها برای انجام کارهای پیچیده بسیار کاهش می‌یابد.

کمبود خواب چرخهٔ خواب و بیداری طبیعی بدن را هم دچار اختلال می‌کند، که روی هورمون‌ها تنظیم‌کنندهٔ رشد، اشتها، متابولیسم، استرس و دستگاه ایمنی اثر می‌گذارد.

اگر ۴۸ ساعت نخوابیم چه می‌شود

هرچقدر فرد بیشتر بیدار بماند، آثار کمبود خواب شدت می‌یابند. عملکرد شناختی فرد پس از ۴۸ ساعت بی‌خوابی، بدتر شده و وی به‌شدت خسته می‌شود. در این مرحله، مغز کم‌کم وارد دوره‌های کوتاهی از ناهوشیاری کامل می‌شود که به آن میکرواسلیپ (Microsleep) هم می‌گویند. این حالت ناخواسته ایجاد شده و ممکن است چند لحظه طول بکشد.

اگر ۷۲ ساعت نخوابیم چه می‌شود

پس از ۷۲ ساعت بی‌خوابی، نشانه‌های کمبود خواب و خستگی شدیدتر از قبل می‌شوند. سه روز بی‌خوابی، آثار شدیدی روی وضعیت و شناخت فرد می‌گذارد. در مطالعه‌ای که سال ۲۰۱۵ انجام شد، دو فضانورد که به‌مدت ۷۲ ساعت بیدار مانند، دچار اختلال عملکرد شناختی، افزایش ضربان قلب، و کاهش احساسات مثبت شدند.

بعضی از پیامدهای ۷۲ ساعت بیدارماندن عبارت‌اند از:

خستگی مفرط؛

دشواری در انجام چند کار هم‌زمان؛

مشکل شدید در تمرکز و به‌یادآوری؛

پارانوئید؛

افسردگی؛

مشکل در برقراری ارتباط با دیگران.

پیامدهای کوتاه‌مدت کمبود خواب

کمبود خواب ممکن است پیامدهای نامطلوبی روی سلامت داشته باشد، که البته با خواب کافی رفع می‌شوند. پیامدهای کوتاه‌مدت کمبود خواب عبارت‌اند از:

خواب‌آلودگی؛

کاهش هوشیاری؛

کاهش تمرکز؛

اختلال در تصمیم‌گیری؛

مشکل با حافظهٔ کوتاه‌مدت؛

استرس؛

خطر ایجاد تصادف‌های مختلف.

پیامدهای بلندمدت کمبود خواب

کمبود خواب مزمن ممکن است پیامدهای بلندمدتی روی سلامت انسان داشته باشد. این پیامدها عبارت‌اند از:

فشار خون بالا؛

چاقی مفرط؛

دیابت؛

بیماری قلبی؛

اضطراب یا افسردگی.

کمبود خواب مزمن ممکن است پیامدهای بلندمدتی هم روی کودکان داشته باشد، که عبارت‌اند از:

عملکرد ضعیف در مدرسه؛

مشکل در کنارآمدن با دیگران؛

خطر بروز رفتارهای خطرناک و ضداجتماعی؛

مشکل در رشد جسمی.

هر فردی به چقدر خواب نیاز دارد؟

مقدار خواب میان افراد مختلف، و بسته به سن هر فردی، متفاوت است. متخصصان این توصیه‌ها را در مورد متوسط خواب افراد ارائه کرده‌اند:

سن زیر ۳ ماه: ۱۴ تا ۱۷ ساعت؛

۴ تا ۱۲ ماه: ۱۲ تا ۱۶ ساعت (شامل خواب‌های طول روز)؛

۱ تا ۲ سال: ۱۱ تا ۱۴ ساعت (شامل خواب‌های طول روز)؛

۳ تا ۵ سال: ۱۰ تا ۱۳ ساعت (شامل خواب‌های طول روز)؛

۶ تا ۱۲ سال: ۹ تا ۱۲ ساعت؛

۱۳ تا ۱۸ سال: ۸ تا ۱۰ ساعت؛

۱۸ تا ۶۰ سال: ۷ ساعت یا بیشتر؛

۶۱ تا ۶۴ سال: ۷ تا ۹ ساعت؛

۶۵ سال و بالاتر: ۷ تا ۸ ساعت.

نکته‌های عمومی دربارهٔ بهداشت خواب

وقتی پای خواب به میان می‌آید، کیفیت هم به‌اندازهٔ کمیت مهم است. بهداشت مناسب خواب می‌تواند خواب باکیفیت‌تری به ارمغان بیاورد. هر کسی می‌تواند با اقداماتی که منجر به بهبود کیفیت خواب و هوشیاری در طول روز می‌شوند، بهداشت خواب خود را بهتر کند. در ادامه چند نکته دربارهٔ بهداشت خواب ارائه می‌دهیم:

هر روز، در یک ساعت مشخص به خواب بروید و بیدار شوید؛ برنامهٔ خواب خود را ثابت نگه دارید، از جمله در آخر هفته‌ها و روزهای تعطیل؛

ابزارهای الکترونیکی، مانند گوشی هوشمند، کامپیوتر و تلویزیون را داخل اتاق خواب نگذارید؛

اتاق خواب را تاریک و در دمای مناسب نگه دارید؛

پیش از خواب، از محرک‌هایی همچون کافئین و نیکوتین پرهیز کنید؛

پیش از آنکه به رختخواب بروید، با حمام آب گرم، خواندن کتاب، یا انجام نرمش‌های آرام‌بخش، خود را آمادهٔ خواب کنید؛

پیش از رفتن به رختخواب، به‌طور منظم ورزش کنید، اما حرکت‌های جسمانی شدید انجام ندهید؛

نزدیک به زمان خواب، چیزی نخورید؛

خواب طول روز را به ۲۰ دقیقه یا کمتر کاهش بدهید.

خلاصه

کمبود خواب یا محرومیت از خواب، زمانی رخ می‌دهد که فرد به‌اندازهٔ کافی نمی‌خوابد. مشخص نیست انسان چه‌مدت می‌تواند بدون خواب دوام بیاورد، اما در آزمایش معروفی، یک نفر توانست ۲۶۴ ساعت بیدار بماند.

طبق گفتهٔ متخصصان، از هر سه نفر بزرگ‌سال، حداقل یک نفر خواب کافی ندارد. البته به نظر نمی‌رسد یک یا دو ساعت کمتر خوابیدن، مشکل چندان بزرگی باشد، اما همین می‌تواند روی خلق‌وخو، سطح انرژی و توانایی انجام کارهای پیچیدهٔ فرد اثر بگذارد.

کمبود خواب مزمن می‌تواند خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی عروقی، چاقی مفرط و دیابت را افزایش بدهد.

بیشتر بزرگ‌سال‌ها به حدود ۷ ساعت خواب شبانه نیاز دارند. رعایت بهداشت مناسب خواب، می‌تواند کیفیت خواب را بهبود ببخشد. برای رعایت بهداشت خواب، باید برنامهٔ زمانی ثابتی برای خوابیدن و بیدارشدن داشته باشید، پیش از خواب، بدن خود را آماده کنید، و شب‌ها کافئین مصرف نکنید.

 

منبع: چطور

منبع: اقتصاد آنلاین

کلیدواژه: کم خوابی نخوابیدن سلامت جسم و روح پیامدهای بلندمدت آثار کمبود خواب مدت کمبود خواب کمبود خواب عبارت اند خواب آلودگی بهداشت خواب بیدار بماند ساعت بیدار کوتاه مدت چه مدت بزرگ سال بی خوابی ساعت بی ۲۴ ساعت طول روز ۷۲ ساعت ۷ ساعت

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.eghtesadonline.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «اقتصاد آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۰۴۲۱۶۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

بهترین مدل خوابیدن برای حفظ سلامتی بدن

آفتاب‌‌نیوز :

خواب خوب شبانه مهم است؛ زیرا اجازه می‌دهد بدن شما بهترین عملکرد خود را داشته باشد. خواب، منابع انرژی بدنتان را شارژ می‌کند، بنابراین وقتی بیدار می‌شوید احساس خوبی دارید، بهتر می‌توانید تمرکز کنید و احساس انرژی بیشتری می‌کنید. همچنین خواب به مغزتان کمک می‌کند اطلاعات را پردازش کرده و حافظه را تقویت کند. به همین دلیل خواب خوب و باکیفیت شب می‌تواند کمکتان کند چیز‌های مربوط به روزی را که سپری کرده‌اید بهتر به‌خاطر بسپارید. خواب خوب برای سلامت بلندمدت مغز خیلی اهمیت دارد. طی خواب مغز شما سموم و پروتئین‌های آسیب‌دیده را از طریق سیستم لنفاوی به‌خصوصی که به آن سیستم گلیمفاتیک (g-lymphatics) می‌گویند دفع می‌کند. سیستم گلیمفاتیک سیستمی از رگ‌های لنفاوی است که سموم و ضایعات مغز و نخاع را دفع می‌کنند. این سیستم بخشی از سیستم لنفاتیک است که به انتقال مایع لنف و سلول‌های ایمنی در بدن کمک می‌کند. سیستم گلیمفاتیک کمک می‌کند تا پاتوژن‌ها و سموم از مغز و نخاع تخلیه شده و سطح سلول‌های ایمنی در سیستم عصبی مرکزی تنظیم شود.

با وجود اهمیتی که خواب دارد، همیشه هم راحت نیست که خواب خوبی داشته باشیم و ممکن است برای به خواب‌رفتن یا در خواب ماندن یا صبح خیلی زود بیدارشدن به مشکل بربخوریم و طی روز احساس خستگی و سستی کنیم. تقریباً نیمی از افراد بزرگسال گاهی دچار بی‌خوابی می‌شوند و ۱۰ درصد از افراد دچار مشکل مزمن بی‌خوابی هستند.

شاید این سؤال شما هم باشد که در چه وضعیتی بخوابید تا خواب شما بهترین کیفیت را داشته باشد و به سلامتی‌تان کمک کند. در این مطلب به مزایا و معایب هر یک از وضعیت‌های خواب می‌پردازیم: به پشت خوابیدن، روی شکم خوابیدن و به پهلو خوابیدن

به پهلو خوابیدن می‌تواند ریفلاکس را نیز کاهش دهد؛ اما به این شرط که به پهلوی چپ بخوابید. البته به پهلو خوابیدن می‌تواند درد شانه را در سمتی که روی آن می‌خوابید بدتر کند.

به پشت یا روی کمر خوابیدن

به پشت خوابیدن بهترین مدل خوابیدن برای ستون فقرات است. این مدل خوابیدن کمک می‌کند تا ستون فقرات شما تراز مناسبی داشته باشد. اگر دچار آرتریت و درد مفاصل هستید، به پشت خوابیدن کمک می‌کند از فشار وارد بر لگن و زانوهایتان نیز کم شود. به پشت خوابیدن همیشه هم راحت نیست، بنابراین شاید طول بکشد تا به این مدل خوابیدن عادت کنید.

اگر کمردرد یا گرفتگی کمر دارید، چند نکته برای به پشت خوابیدن وجود دارد:. سفتی تشکتان باید مناسب باشد، می‌توانید لایهٔ دیگری از فوم زیر آن بگذارید یا چندلایه از روی تشک کم کنید تا سفت‌تر شود. اگر تشک خوابتان نرم باشد، حمایت کمتری از کمرتان می‌کند و دچار کمردرد خواهید شد.. از بالش یا بالش‌هایی برای زیر سر و گردنتان استفاده کنید تا ستون فقراتتان وضعیتی خنثی داشته باشد. بدین ترتیب تراز ستون فقرات و گردنتان حفظ شده و حمایت خوبی از کمرتان هم می‌شود. شما باید به بالش‌های اضافی زیر سرتان به‌راحتی دسترسی داشته باشید تا طی شب اگر لازم شد بتوانید راحت ارتفاع بالش‌ها را تنظیم کنید.. برای اینکه نواحی که دچار پیچ‌خوردگی عصب‌هاست تحت‌فشار قرار نگیرند، بالش کوچکی بین کتف‌هایتان قرار دهید تا هم فشار از روی نقاط حساس مثل عصب سیاتیک برداشته شود و هم گردش خون مناسبی برقرار باشد.. برای حمایت بهتر از کمر، یک بالش بزرگ زیر زانو‌ها بگذارید.

معایب به پشت خوابیدن:

اگر به پشت بخوابید بیشتر ممکن است خوروپف کنید. برای بعضی از افراد، تغییر عادت خواب از به پشت خوابیدن به روی شکم خوابیدن کافی است تا خوروپف نکنند. همچنین اگر آپنه خواب دارید این مدل خوابیدن برایتان مناسب نیست، چون می‌تواند انسداد راه‌های هوایی را تشدید کند. یک امتیاز دیگر به پشت خوابیدن این است که اگر زیر سرتان را با بالش‌های متعدد بالاتر بیاورید، از علائم ریفلاکستان کاسته خواهد شد.

روی شکم خوابیدن

دوست دارید روی شکم بخوابید؟ خوب است بدانید وقتی روی شکم می‌خوابید بالاتنه‌تان قوس نادرستی به داخل بالش می‌گیرد و در نتیجه کمر و ستون فقراتتان وضعیت درستی نخواهد داشت. به همین دلیل اگر کمردرد یا گردن درد دارید روی شکم خوابیدن مدل درستی نیست. یکی از مزایای روی شکم خوابیدن این است که خوروپف را کمتر می‌کند و اگر آپنه خواب دارید، مدل سالم‌تری برای خواب است. روش شکم خوابیدن برای افرادی که ریفلاکس دارند هم مناسب نیست. اگر نمی‌توانید عادت روی شکم خوابیدن را اصلاح کنید، یک بالش زیر بالاتنه‌تان بگذارید تا ستون فقراتتان وضعیت خنثی‌تری پیدا کند. اگر از بالش استفاده می‌کنید، حتماً بالشی کم‌ارتفاع و پهن باشد. بالش بلند، تراز طبیعی بدنتان را به هم می‌ریزد و باعث قوس نادرست کمر می‌شود. روی شکم خوابیدن باتوجه‌به تحت‌فشار قرارگرفتن صورت روی بالش باعث ایجاد چین‌وچروک روی پوست صورت هم می‌شود.

به پهلو خوابیدن

طبق آمار، شش دهم افراد به پهلو می‌خوابند. یکی از خوبی‌های به پهلو خوابیدن این است که خوروپف را کمتر می‌کند. همان‌طور که گفتیم اگر به پشت بخوابید احتمال خوروپف کردنتان بیشتر است؛ زیرا این مدل خوابیدن اجازه می‌دهد بافت حلق پایین بیفتد و راه هوایی را مسدود کند. اما وقتی به پهلو می‌خوابید، بافت نرم زبان و حلقتان به‌اندازه کافی شُل شده و احتمال انسداد راه‌های هوای خیلی کمتر می‌شود و در نتیجه بهتر می‌توانید تنفس کنید. به پهلو خوابیدن می‌تواند ریفلاکس را نیز کاهش دهد؛ اما به این شرط که به پهلوی چپ بخوابید. البته به پهلو خوابیدن می‌تواند درد شانه را در سمتی که روی آن می‌خوابید بدتر کند. به پهلو خوابیدن مثل روی شکم خوابیدن می‌تواند چین‌وچروک‌ها را در سمتی از صورت که به آن طرف می‌خوابید و صورتتان به بالش سابیده می‌شود افزایش دهد.

در پایان

واقعیت این است که وقتی می‌خوابید بدنتان فقط استراحت نمی‌کند و خیلی کار‌ها انجام می‌دهد. وقتی در خواب هستید، بدنتان سلول‌های آسیب‌دیده را ترمیم می‌کند، با عفونت‌ها می‌جنگد، بافت‌های جدید را رشد می‌دهد و خیلی کار‌های دیگر! بنابراین خواب خوب از خیلی جهات اهمیت دارد. خواب کافی و باکیفیت شما را خوش‌اخلاق‌تر، هشیارتر و متمرکزتر می‌کند. همچنین خواب خوب باعث نشاط و جوان‌سازی می‌شود. از آن طرف، اگر خوب نخوابید دچار مشکلاتی در سلامتی خود خواهید شد، از جمله چاقی، بیماری‌های قلبی و دیابت. نکتهٔ مهم دیگر در مورد خواب اینکه مدل خوابیدنتان هم مطرح است. اگر کمردرد یا ریفلاکس دارید یا خوروپف می‌کنید، بعضی از مدل‌های خوابیدن برای شما مناسب‌ترند. این نکته را یادتان باشد و مدل مناسبی از خوابیدن را برای خود انتخاب کنید.

منبع: خبرآنلاین